Poem in printable PDF format
Mairg duine
bhraitheas é féin!
[Tomás Ó Rathile:
Dánta Grádha, no. 86; also published in The Contention of
the poets; an essay in Irish intellectual history by John
Minahane, Sanas Press, 2000, 54-57, with translation)]
Domhnall (mac
Dáire) Mac Bruaideadha
1 Mairg duine
bhraitheas é féin!
mo bheart is dá
héis do-chím;
ní fhionnfa neach
fir ná mná
mo rún féin go
bráth a-rís.
2 A bhean
chumainn, a chruth fial,
do bhí agam riamh
i ngioll,
[mairg léigeas a
rún le mnaoi!]
fuaire a chách
a-taoi fám chionn.
3 Oram féin do
fríth an locht, -
ní beag nod dá
chur i gcéill;
tig an cumann
druim-tar-ais,
buailtear duine
dá shlait féin.
4 Ní thiubhrthá
orlach ar ór
díom, a inghean
is óg snuadh;
ciodh gearr ó
’niugh gus i-né,
do bhuaidhir mé
an t-uisge suas.
5 Méad na toile
tugais dúinn
mairg dár
gealladh, a ghnúis nár,
umam féin ó ’taoi
go fuar;
comhfhada théid
fuath is grádh.
6 Do chuala féin
fad’ ó riamh
cumann deise do
dhiall ruinn, -
duine i Mumhain
na múr ngeal
díobh, is duine
do Leath Chuinn.
7 Do bhádar dá
bhliadhain déag
an dá sgoláir [fá
sgéal suairc]
gan deadhail - gá
díochra searc
ar fud Éireann
teas is tuaidh?
8 D’éis a múinte
i mbailtibh sgol,
dála an chúpla ar
nách gclos béim,
do thionnsgain
gach duine dhíbh
dol an tráth-soin
dá thír féin.
9 Do b’iad ráite
an fhir a-ndeas,
’s an sruth déar
ag teacht re a ghruaidh:
“Ní dóigh go
bhfaiceam, a ghrádh,
gnúis a chéile go
lá an Luain.”
10 “Dá dtí,” ar
an sgoláir a-dtuaidh,
“olc do cheachtar
uainn dá bhríogh,
ós ag deadhail
dúinn ar ndias,
go madh dhuitse
bhias a dhíoth!”
11 D’éis ar
gcumainn gus a-nocht
ní mór, a bhean
na bhfolt slim,
nách í freagra an
fhir a-dtuaidh
fuaras uait ag
sgaradh rinn.
12 Ní hí
h’anshocracht ná t’fhearg,
ní díth céille,
ní ceard bhaoth,
ní cruas, ní
droichtheist, ní tnúth,
do-bheir deadhail
dún ar-aon.
13 Gan tú san
chúige i mbíodh Meadhbh,
nó i gcrích
Laighean na learg réidh,
nó i ndúthaigh
Dheadhaidh mhic Shin, -
tug mo dheadhail
ribh rem ré.
14 Ní fhuarais,
gidh meanma shaobh,
a ghlac shocair
gan taom gcruais,
cúis mo thréigthe
acht mé id ghar:
maith gach
cunnradh i bhfad uait!
15 Gach ar
léigeas leat dom rún,
a ghéag úr an
aignidh shéimh,
aithnim díot a
cheilt ar chách
go bráth bráth,
’s a cheilt ort féin!
16 Im ghar
choidhche, is bím gan fear,
a ghnúis
díoghainn na ndearc mall,
an fear leis nách
beitheá réidh
ní léigfinn féin
ar chéad marg.
17 A stuaigh
mhíolla na mbas ngeal,
gé léige mo
shearc i bhfaill,
fuaire id thoil
ní thugas fós;
mo sgaradh riot
gá mó mairg?