Poem in printable PDF format
Ní mhair séan do
ghnáth
[Tomás Ó Rathile:
Dánta Grádha, no. 79]
1 [Ní mhair séan
do] ghnáth,
do dhearbh a lán
é,
amhlaidh sin nách
cóir
teann as glóir dá
méid.
2 [Gnáth gach
deasgadh] searbh;
tarla a dhearbh
liom,
gach flaitheas dá
mhéid
go dtéid
bun-as-cionn.
3 [Mór mo ghua]is
i-niu,
fada ón riocht
i-né;
a shaoghail na
lúb
is tusa tú
féin.
4 [Dá]
bhféachthaoi fó seach
cách ó bheag go
mór,
ní fhuil bocht
fón ghréin
do dhlighfeadh
déirc róm.
5 Dá ndeachainn
dá mheas,
beag nách leamh
mar tám;
go deó mairfe
sinn
im dhuine thinn
shlán.
6 An bhean so
rom-chráidh,
ní mé a-mháin do
mheall;
cóir a iomchar
lé,
do bhí sé ’nar
gceann.
7 A bhfuil teas
is tuaidh,
ní críonna uaim
súd,
mar táid tríthi
ag searg
nách tearna dealg
dhún.
8 Ní fhuil feidhm
bheith ria,
olc an chiall a
cor;
ionann mharbhas
sí
an rí is an
bocht.
9 Im riocht féin
a-rís
ní bhiam go dtí
an bráth;
beag nách leamh
mo sgéal;
ní mhair séan do
ghnáth!