Poem in printable PDF format
Saothrach bocht
an domhan-so
[Gearóid Mac
Niocaill, Éigse 9, 253-4]
1
Saothrach bocht in domhan-so,
baoghlach fa
dheoigh a dheireadh;
tú féin
fear mo chobharrtha,
fóir orom,
a rí neimhe.
2 ’Iosa
ionmhain thairisi
do chum, do
cheannaigh misi,
cidh adhbhol mét
m’ainnisi
m’fhurtacht is féidir libhsi.
3 Feadh mo ré sa
tsaoghal-so
sirim ort, a
mhic Mhuire,
cuit
cháis, céirce is daonnachta:
múin, a Dhé, mé
mur dhuine.
4 Ola,
ongadh is aithrighe
a tigh fhairsing
bhias biadhmhur,
m’ég is
mur sin aithnimsi
air an airdrígh
ngeal ngrianmhur;
5 [a]imsear
shéimhidh shoinennta
lán do shíocháin,
do shonus,
lá ciúin glégeal
loinnearrdha
gan díth
soillsi ná solais.
6 Tabhair, a
Mhic ro-uasail,
a rígh do
chum in chruinne -
d’fhear do
ghrás ní hanualach -
gach ní
dh’iarras ort uile.
7 In breithemh
nach leathtromach,
lán d’aithne
agus d’eolas,
in Trínóit
tré-phersannach,
mé dá
silleadh go seola.
8 Aingil uaisle
flaitheamhnais
is Muire
cona hógha,
sirit damhsa
maitheamhnas
air aon nDia
atha[i]r mór-so.