Poem in printable PDF format
A chroinn, ar ar
thoirling Dia
[Mhág Craith,
Cuthbert: Dán na mBráthar Mionúr I, Dublin, 1967, poem
31]
Aodh Mac Aingil
.cct. [1625]
1 A chroinn, ar
ar thoirling Dia
’s dá dtug
riaghail do Fhróinsias,
ataoi foirfe gé
taoi úr,
aithris seanchus
na Mionúr.
2 Dearbh leam
gurab mór bhur n-iúl
ó thánuig ort Rí
na ndúl;
ar Mhuire! tug
eolas damh,
a chathaoir eagna
an Athar.
Crann:
3 Trí bliadhna
fichead ’s dá chéd
ar mhíle - ni
chanabh bréig -
ó thánuig I
gcoluinn Dia
nó go dtánuig
sonn Froinsias.
4 Iar dtrosgadh
dhá fhichead lá
mar Mhaoisi oile
ar sliabh Síná,
fuair ó
naoimhChríost, ceard na ndúl,
léx is riaghail
na Mionúr.
File:
5 Abair rinn, a
chroinn chroidhe
- bídh ar Chríosd
ní is cainntighe -
cionnas tarla ’s
créd an modh -
toirbhirt
naoimhriaghla ar n-athor.
6 San gcuas-soin
’na bhfuile thíos,
do bhíodh ar Dhia
ag gul do shíor
’s na throsgadh
ar Mhac Muire
go rug buaidh na
trócaire.
7 I gcionn dá
fhichead lá lán,
tré dhéraibh
dtroisge an bhochtáin,
tig Críosd riaras
gach guidhe
ormsa i
bhfioghair cholnuidhe.
8 Deachdais dó
riaghail na mbocht
do ghlac
Froinsias tre umhlocht;
ní bhfuil innti
acht briathra a bheoil,
riaghiul do smior
an tsoisgeóil.
9 Riaghail nach
fríoth ó dhuine
fuair Froinsias
tré mhíorbhuilibh,
ó naoimhChríosd
claoitear le caoi,
naoimhléx, misi
dar chathaoir.
10 Mar tharla do
Mhaoisi fós,
ad-chlos sunna
toirneach mhór:
Elias is a dhrong
dá éis
i n-aghaidh
riaghla Fróinséis.
11 “Duit féin,”
raidhis ris an naomh,
“’s ní dúinne do
riaghuil chaol;
beir do roghain:
sgaradh rinn
nó tug dúinn
riaghuil fhairsing.”
12 Éighis
Froinsias suas ar Dhia:
“nach dubhart, a
Mheic Mairía,
fa’n gcaoilléx,
nach gcreidfeadh dhamh
ainmian fairsing
na mbráthar.”
13 Ad-chlos annso
naomhghuth mór
ó neamh ag rádh
san aieór:
“a Phroinséis
bhig, nochan fhuil
éinní uaitsi san
riaghail.
14 “A bhfuil
innte, is uaimsi atá,
gá bhfuil fios
cruais gacha cás;
gach a bhféad, is
aithnidh dhamh,
an nádúir chlaon
do dhénamh.
15 “Uaithe féin
’s le congnamh ngrás
do-bhér-sa dhise
in gach cás;
ní fhoghnann achd
riaghail chaol
chum uilc, ó
támuid rochlaon.
16 “Dá bhrí so,
adeirim fa thrí:
coimhédtar gan
saoibhchéill í
do réir an téax ó
chridhe,
gan cheilg, i
gcéill shimplidhe.
17 “An
gcualabhair naomhghuth Dé,”
ar Proinsias,
“dhúinn mar fhíné;
feasda ná bídh ag
cor rinn,
ná hiarruidh
riaghail fhairsing.
18 “An riaghail
naomhtha tug Dia dúinn,
crann na beathadh
isí súd
dóthchas
slánuighthe tig dhi,
is sí airnéis na
glóire.
19 “Naoimhsmior
an tSoisgéil is í,
slighe chroiche
Meic Dé Bhí,
eochair
pharrthais, caoilléx Chríosd,
fíorchairt
oighreachta an airdRíogh.
20 Iar gcluinsin
an chomhráidh chóir
’s ar bhfaicsin
an mhíorbhuil mhóir,
glacuidh Elias
agus cách
an riaghail, leó
gér chruadhchás.
21 Gluaistear
leis an naomh don Róimh;
guidhidh an Pápa
ba cóir
séala agas
daingion do chur
ar an léx fuair ó
Íosa.
22 Dá bhráthair
dhég is é féin,
lorguire dílios
Mheic Dé -
ba hí a bhuidhion
ag dul dó,
d’fhios an Phápa,
don tseanRóimh.
23 Diúltar gach
ar iarr an naomh;
dar leosan - ba
breath neamhchlaon -
fan riaghuil ’nar
chuir a dhúil -
do bheith antrom
don nádúir.
24 Gluaisidh Íosa
cridhe Eóin,
cairdionál go
millseachd mbeóil;
an t-aduocaidh
fuair ó Dhia
do-ní aighneas do
Phroinsias.
25 “Ní fhuil,” ar
seision, “go fíor
san riaghoil-si
acht briathra Chríosd
’s an léighionn
do mhúin a bhél,
mar tá sgríobhtha
san tsoisgél.
26 “Gan each, gan
airgiod, gan ór,
gan léinidh, gan
mhaoin, gan bhróig
go raibhi Críosd
- follas soin;
’s go rabhsad fós
na habsdoil.
27 “Is ar lean
iadsan ar tús
san slighe chaoil
tugsad dúinn;
cúl don tsaoghal,
crádh an chuirp -
bá hiad
príomhchuing a gcrábhuidh.
28 “Do tréigeadh
an tslighe chaol,
ré fada, is lorg
na seannaomh;
leis an saoghal
’s leis an gcorp
rugadh buaidh ar
an spiorad.
29 “Do-bheir
naomhord gaisgidh Dia
anos dúinn, dán
ceann Fróinsias:
sucar atá
d’fheidhm i bhfad
óirn, do chaloi
na dtrí námhad.
30 “Éisdtear
eision dá bhrígh soin
’s cuirtear séala
ar an riaghoil
nó abruidh ós
aird gur bhrég
Críosd, a
absdail, ’s a shoisgél.”
31 Ag coinntinn
mar so do chách,
tug an té
fhuasglas gach cás
aisling naomhtha,
anuas do neamh
don Phápa, an
cruas lér sgaoileadh.
32 Ad-chí ag
tuitiom, síos go lár,
eaglais
naoimhEóin Laithearán;
fíordhuine bocht
- iongnadh sin -
’gá chongmháil ar
a ghuailibh;
33 Pailm isir a
chosaibh d’fhás
ag cor a ghég
suas ó lár
gus na sbéiribh -
do thuig iad
iar dteachd
chuige do Phroinsias.
34 “Ag so an
bochd,” ar an Pápa
“gabhal droma
diongmhála
dár
naoimheaglais, Dia na nGrás
tug ó thuitiom da
comgmháil
35 “Ag so an
phailm dhíreach ghlan,
crann nach
gcromann go talamh,
crann ó a
bhfuighiom - deimhin linn -
toradh
naomhthachda is léighinn.
36 “Mo bhreath, a
bhoicht, dá bhrígh so:
an riaghuil tug
duit Íoso,
bíodh daingean;
glacuidh cridhe,
seanmóir dúinn an
aithridhe.”
37 Ó sin suas,
nochar sguir riamh
céidcheann na
n-ord mbocht, Froinsias,
gan a láimh agus
a bhél
ag síorsheanmóir
an tsoisgéil.
38 Congmhais féin
’s ar lean a lorg
an eaglas suas
léna n-ord,
is gach aird - is
follas soin -
thoir, thiar,
seachnóin an domhain.
39 Pailm
thoirtheach ag cor a gég
as gach áit go
neamh na néll;
lugha ina síol -
mór re a rádh -
na huird oile go
hiomlán.
40 Dá phriviléid
tug dhó Dia:
mórghrádh ar a
ord go mbiadh;
’s gach leathtrom
do-ghéntaoi air,
lámh Dhé go luath
dá dhíoghail.
41 Onóir oile
fuair an fear,
nach tugadh fós
riamh d’éinneach
acht dósan,
créuchda Dé dhil
do láimh Chríosd,
’na chúig croidhibh.
42 Mo chean don
chorpán ’na bhfuil
armas fuasgluidh
shíl Ádhaimh
- naomhlámh
Chríosd féin agá chor -
céir croidhe
Críosd dar sheoladh.
43 Labhairt ar so
damh ní dú;
gluais, a
bhráithrín bhoichd ó Dhún,
go hAlvérn, ’na
bhfuair ó Dhia
na séla naomhtha,
Proinsias.
44 Abradh gach
aon a chuid féin;
ní leamsa acht
tsach Proinséis;
mór dá
mhíorbhuilibh ’s dá chéim
do-géubha ar
airdshliabh Alvérn.
45 Madh áil
fuilleadh, gluais arís
as sin go
cathraigh Asís,
a-bhaile a bhfuil
- diongna an cor -
an naomh mur bheo
’na sheasamh.
46 I bhfioghair
chroisi a chorp úr
’sa aghaidh ar
Dhia na ndúl,
a naoimhchneadha
dearg a-niodh,
fuil riú, dar
leat, ag siliodh.
47 ’S iomad
naomhchorp ar gach dtaobh;
iomlán cheithre
gcéd acht aon
do bhliadhnoibh
dhósan gan chur,
’na lár, uaidh
féin ’na sheasamh.
48 Do ghéabhae i
n-áitibh oile
go fairsing a
mhíorbhuile;
ní thabhraim-si
achd airdiúl daoibh
ar mhórdháil
ndiadha an ardnaoimh.
File:
49 Mo chean duit,
a sheanchroinn úir;
mór an t-eolas
tugais dúinn;
tre mhéd
th’fheasa, creidthe dhamh
gur thurn ort
eagna an Athar.
50 Guidhim Dia do
thoirling ort
’s do dheachd
dhíot riaghail na mbocht
go gcoimhlear go
hég a choing;
do bheannachd
liom a naomhchroinn! A chroind