Poem in printable PDF format
A dhuine chollas
go sáimh
[Tomás Ó Rathile:
Dánta Grádha, no. 34]
1 A dhuine
chollas go sáimh,
ní hionann dáil
damhsa is duit;
is lór dhíbh bhar
méad do rígh,
ní tharla an
grádh ar tí h’uilc.
2 Mór na
tiodhlaicthe fuair tú,
do damnaigheadh
don tnúth inn;
ní comhairleach
ort an grádh,
ní hionann is mar
tá rinn.
3 Do rinne Dia
grása ort, -
ní tusa an bocht
lán do phén,
ní chluinim
h’osnadh ná h’uch,
níor thrég tusa
do chruth fén.
4 Fá-ríor! ní
hionann ’s ar nós
[breth bhuidhe ní
mór dhuit!]
ní heagail ribh
gan dul d’éag,
ní hionann is
méad ar n-uilc.
5 Peannaid
shíordhaidhe mo ghlóir,
mallacht sinsir
do chóidh fúinn;
fada go gcredfinn
ón bhás
go bhfuil oidhidh
i ndán dúinn.
6 Beag dom dhonas
nár mhúin mé
gach a gcuala i
bpén ón ghrádh;
do shaoil mise
nách beinn leamh,
’s do-rinneadh
leam fear-mar-chách.
7 Gidh mór an
truaighe mar tám,
ná caoineadh cách
méad mo phian;
cead leam ar
chlaochló dom chruth,
maith is neasa
don ulc riamh.
8 Do dhealaigh
rium éag go bráth;
dár mbeth slán do
cuireadh súil;
mé gach éanlá i
dtós mo phian,
míle bliadhan
gach dia dhúin.
Ní críonna na
daoine-se lán do chéll
re saoiltear nách
ríoghacht mar tám i bpén;
an chnaoi-bheatha
a mbím-se is do ghrásaibh Dé;
ní haoibhneas ní
ar bith ach bás gan éag!