Poem in printable PDF format
Déanadh go
subhach síol Ádhaimh!
[Mac Cionnaith,
L. Dioghluim Dána, Dublin, 1938, poem 17]
Tadhg (mac Dáire)
Mac Bruaideadha .cct.
1 Déanadh go
subhach síol Ádhaimh!
san oidhche
a-réir rug ar siur
mac ler beanadh
dhínn ar ndoirche,
leanabh cígh ó
n-oighthe an t-iul.
2 Tógbhaim-ne an
la-so lá Nodlag,
nuachlann Éabha ó
mhór go mion,
ar gcroidhe suas
le méid meanma
don ghéig go
gcnuas neamhdha a-niogh.
3 Oircheas daoibh
déanamh go subhach;
suairc an toradh
tháinig dínn,
leanbh aobhdha do
fhóir ar ndoghruing
ó óigh mhaordha
mhongdhuinn mhín.
4 Inneosad daoibh
madh áil éisdeacht
iomthús beirthe
deighmhic Dé;
ní coiscéim ná
léim tar líne
achd réim
soisgéil fhíre é.
5 Do bhí an
uair-sin - is é a thosach -
troimchíos
Séasair ar sliochd fhíor
dá dhíol ag gach
aon don uile;
ní saor do bhíodh
duine dhíobh.
6 D’íoc an chíosa
i gcathair Dáibhí
- diadha an turas
- tháinig sí,
Muire ógh is í re
n-iodhnaibh;
ógh do bhí gan
iomdhaidh í.
7 Fuair Io-seph
ar súr na cathrach
ar chionn oidhche
dá hucht slim
áit i dtigh
éandaimh is asail
don réadlain ghil
fhasaidh fhinn.
8 Beiris Muire ar
meadhón oidhche
d’éis a haisdir
éanmhac Dé
gé do bhí uathadh
fan aim-sin
uathadh ní nar
fhaillsigh é.
9 Tug an damh
[trá] tug an t-asal
aithne ar an rígh
rugadh ann
[ó] chuaird
bhúidh thaidhligh an tighe
ag ainglibh múir
nimhe a-nall.
10 Tug an talamh,
tug an t-ai-éar
aithne i
n-éinfheachd ar Uan Dé;
tearc, gé do bhí
i n-adhbhaidh fhalaimh,
ní ar talmhain
nar adhair é.
11 Do fhoillsigh
an réalta ríoghdha
do na ríoghaibh
ón rann thoir
an chéim-se fa
céim saortha
[...] céim
naomhtha a-noir.
12 Lucht
coimhéada cruidh na cathrach
do-chíd-sean
[chuice] i gcruth neoil
an ainnear i
n-uair a thuismhidh
sluaigh aingeal
go gcuislibh ceoil.
13 Do bhí an
néal-sain ’n-a néal sholuis
- níor shoillse
gné iná a ghné sin -
oidhche
neamhdhubh dhóibh go ndearna
dealramh an
tslóigh neamhdha ó nimh.
14 Labhrais riu
neach as an néal-sain
dar nocht an
sgéal nar sgéal rúin;
ar chan a ghnúis
neamhdha ó néallaibh
cúis meanma do
dhéanamh dhúinn.
15 “Ná bíodh
sgáth ná uamhan oraibh”
ar an t-aingeal
d’aitheasg chaoin
“do-bhéar don
labhradh dá leanaim
sgéal bhus
adhbhar deaghfhuinn daoibh.
16 “Rugadh
slánuightheoir sluaigh domhain
dhaoibh a-niodh
mar naoidhin mbig
i gcathair
Dái-bhíoth - dáil oircheas;
láinshíoth cháigh
don toircheas thig.”
17 An mac rugadh
do ráidh sei-sean
ós é Críosd ní
cóir a chleith,
fear feithmhe
gach aoin don uile
beirthe dhaoibh a
bhuidhe a bhreith.
18 Canuid na
haingil an uair-sin
aointiuin cheoil
nach cuala cluas
samhail a bhfuinn
sin ná a slighe
ag druing ó thigh
nimhe a-nuas.
19 “Glóir do Dhia
is dá dhiongnaibh arda”
do b’é labhra
lucht an neoil
“síodh do lucht
daghthaile an domhain”
lucht athlaimhe
ar choraibh ceoil.
20 Mar sin do
fhoillsigh an t-aingeal
ar uair a
bheirthe breith Dé;
teacht don bhláth
neamhdha mar naoidhin
fáth meanma gach
aoinfhir é.
21 Adhbhar
meanman an mac ruig-se
ó fhréimh Ádhaimh
d’íoc ar gcion
gein sin do
chothuigh an chruinne
gein shochair don
uile fhior.
22 Táirtheamar do
thaobh an toirchis
[a-tá ó rug ní ré
as sia]
gnáthaidh aga
ghairm a ghuidhe
bráthair mar ainm
duine ar Dhia.
23 Táirtheamar
don toircheas chéadna,
a chlann Ádhaimh
- ard an cion -
rí dín is fear
dar bhfine
’n-a rígh ar
teagh nimhe a-niodh.
24 Táirtheamar do
thaoibh an leinibh;
i ló a
bheirthei-sean - báidh linn;
do leanbh mar é
is obar chéillidh -
cogadh Dé do
réidhigh rinn.
25 Táirtheamar
fós - is fáth meanma -
don mhac chéadna
ar gcrann ós fiodh;
an dún ór fosdadh
ar bhfine
do hosgladh múr
nimhe a-niodh.
26 Táirtheamar de
do dhruim toirbhirt;
tugsad aingil -
ard an bhríogh -
ar bhfás d’fhiodh
chumhra na cruinne
umhla a-niodh do
dhuine dhíonn.
27 Táirtheamar de
i ndiaidh ar seachráin,
sliocht Éabha na
n-ainchion dtrom;
do mhún dá gach
aon dá fhine
an raon go múr
nimhe a-nonn.
28 Gá dú, ní
fhéadfainn a n-áireamh
iomad na
dtoirbheart thug dúinn
an mac do [shás]
ógh an uair-se
pór na ngrás do
b’uaisle úir.
29 Má
do-chíthei-se, a chlann Ádhaimh,
gurbh adhbhar
meanma a maoidh mé
lúdh i ngach
éantoigh rer n-aoighidh
déantair do rún
aonfhir é.
30 I ló a
bheirthe bíom go faoilidh,
féasda ’n-a ainm
dealbhthar dhúinn,
bíodh gabháil
uainn ris gach n-aoighidh
d’anáir dá
ghruaidh fhaoilidh úir.
31 Canam molta
don mhac oirrdhearc
éisdeam briathra
beoil an ríogh;
oircheas dúnn mun
am-sa uile
rún almsa ag gach
duine dhíonn.
32 Ní craos ní
huabhar ní himirt
ní huaill meanman
mholaim libh;
beanaidh an
chéill ’s fhearr as m’fhuighlibh
más dream go méin
suilbhir sibh.
33 Caitheam san
chruth-sa - cás molta -
maith dhiombuan
an domhain ché
do shúil re
hanáir nach athraigh
d’fhagháil dúinn
i ndaghthaigh Dé. Déanadh