Poem in printable PDF format
Fada
deoraidheachd na ndaoine
[Mac Cionnaith,
L. Dioghluim Dána, Dublin, 1938, poem 26]
1 Fada
deoraidheachd na ndaoine;
déanaidh iompódh
ar iul chóir,
cidh bé do bhean
díbh an dúthaigh
neamh do bu tír
dúthaigh dhóibh.
2 Truagh mar
thángadar a Parrthas
peacadh Ádhaimh
do b’é a dtós;
is cian ó dhol
’n-a ndúthaigh
an cor do-chiam
fúthaibh fós.
3 Imtheachd uile
d’éis [bhar] gcuarta,
a chlann Éabha,
is é bhus libh;
d’anamhain ní
headh do-chuabhair;
baramhail fhear
sluaghaidh sibh.
4 Ag teagasg dá
dtug an Coimdhe,
a chlann Ádhaimh,
nír an sibh
do aithin sé [dá]
bhar síoladh
caithir Dé do
líonadh libh.
5 Táinig fairge
ar fud an talmhan
tugadh i n-íoc
feirge Dé;
an chuairt
thimchil tug a dhíle,
do imthigh, rug
líne lé.
6 Smacht an
Choimdheadh do chionn ubhaill
uch, a Mhuire,
mairg do bhris;
cionnus lat tré
chraoibh na cána
mac an tsaoir do
rádha ris.
7 Féach a
thruaigh mar théid an domhan
díoth carad ná
cuir i mbrígh;
rachaidh na
daoine d’éag uile,
créad fa gcaoine
duine dhíbh.
8 An saoghal - ní
slighe ghrádha -
gearr go mbia mar
do bhí ar dtós,
deireadh bárdadh
Dé ar an domhan;
nír fágbhadh é
folamh fós.
9 Anmhain ort an
uair do saoileadh
ag sin a thráth,
tig do ré
do leagadh do
sheol, a shaoghail;
leagadh i mbeol
aonaigh é.
10 Rachaidh
maitheas muighe an tadhaill
mar théid bláth
do bharraibh crann;
is eagal dún dál
a chonáigh,
lámh ar gcúl nír
fholáir ann.
11 Go dtiobhruinn
roinn do rígh nimhe
dá ní féin ní
foláir uaim;
créad fa dtabhair
don té chaitheas
i n-aghaidh Dé an
flaitheas fuair.
12 Téid uadha gan
fhios a dhíola
deireadh bréige
an bheatha ché;
ní cóir don
talamh go dtiobhra
taradh dhóibh tar
diomdha Dé.
13 Mar leaghann
an lá fa dheireadh
déanaidh tapadh
sul thí an bráth;
tiocfa sgéala ann
bhus eagail,
a chlann Éabha,
[teagair] tráth.
14 Dá dtí cách i
gcoinne an Athar
aithnidh dhamh
dearadh a síl;
gearr ar
gcuimhnei-ne ar ar gceanaibh
fearr cuimhnighe
a ndleaghair dín.
15 Iomdha agat
adhbhar feirge
fada é ó fhochain
bhig;
do riar a Dhé
muna dhearnam
is é ciall na
dteadhmann thig.
16 Lá éigin re
hucht an bhrátha
biaidh fuil ag
fearthain ’n-a cioth,
biaidh teine
uaibh ar a n-áitibh;
uair eile
báidhtir an bioth.
17 Cló na boise,
bior na troigheadh,
trom an agra iad
’n-a ndís;
do chlann ní
hionchora ón eire;
iomchora an crann
reimhe a-rís.
18 Mo leigin uait
d’éis a ndearnais
a Dhia Athar
iongnadh liom;
cia bhaoi san
chrois ag ar gcoimhdhe
má taoi a-nois, a
Choimdhe, im chionn.
19 A-tá ar
bhreith dhúinn dul i n-Ifreann,
a Uain Dé, nó dul
id mhúr;
is sibh ar gcara
nó ar námha
- ag sin ragha
dála dhún.
20 Tugais bláth
tre bharr an fheadha
d’éis a bhlátha
do-bheire chnú
táir is soillse
slighe m’anman
coimse nimhe is
talmhan thú.
21 Cion na mná do
mhill an lubhghort;
leanaim ort - ní
hagra réidh:
“cia dara goire
gaol Éabha,
a laogh Moire,
féagha féin.”
22 Don chomhrádh
do chan an t-aingeal
do fhás mac ó
Mhuire óigh
do fhéad sé
teachda mar tháinig,
fearta Dé gá
dtámaid dóibh.
23 Dá oighidh i
n-íoc ar gceana
cionnus linn an
lá do-chuaidh;
i n-aghaidh
meabhla mná Ádhaimh
a-tá dearna an
álaidh uain.
24 Ionmhuin bas
[rer] bhean an t-áladh
ionmhuin troigh
a-tá ar n-a goin;
braon a chroidhe
tar mo cheann-sa
laogh oighe
ceannsa do chuir.
25 Cionnus libh,
a lucht an bheatha,
beag do shocracht
do shir sé;
ní re lighe ar
leabthaibh chlúimhe
leantair slighe
dhúinn-ne Dé.
26 A-tá a
ndearnais i ndiaidh th’anma
ó aois leinibh -
lór a mhéad;
cionnus thiocfa
dhíot, a dhuine,
íoc do chionta
uile ar n-éag.
27 Ar do
chomairce, a chuirp dhaonna,
dá ndeach mé ní
maith an tarm;
a cholann, budh
truagh do theasda
oram Luan measda
na marbh.
28 Tar go humhal
d’iarraidh grás;
glan ’n-a choinne
an croidhe díosg;
gul ’n-a leith ní
maith do mholfuinn
ná caith re
breith chomhthruim Críosd.
29 Tig chugam i
gcrothaibh fallsa
fear mo mheallta,
a mháthair Dé;
tiocfa mo námha
ní as ghoire;
sul thí, tárra, a
Mhoire, mé
30 Dia Athar i
n-ucht a bhuime
do bhí ag
teitheadh - truagh na cuir:
go n-íoca mé
d’eiribh oile
eidhir Dé, a
Mhoire, ar do mhuin.
31 Leantar
máthair Mic an Athar;
íoc an leinbh do
luigh fa a brat
- ag sin congnamh
uaim don uile -
ar chonnradh
fuair Muire mac.
32 A thrí Mhuire,
maith do chaithfinn
congnamh liom fam
leigin suas;
ná tréigidh mé, a
naomha nimhe,
a chré dhaonna an
tighe thuas
33 Le chéile gur
chaitheas m’aimsir
amhlaidh a-táim -
truagh an brad -
gan lá do ghuidhe
Dé dhamh-sa;
mo ré uile is
fallsa ar fad.
34 Fada a-táid
gan toil a seathar
síol Ádhaimh - ní
hoirchios dáibh,
ni fhuil cúl
[díona] ag an duine
achd súgh
[cíogha] Muire a-mháin.
35 Gá n-iarraidh,
an uair nach teagaid,
a-tá Muire - mór
an brad:
ní bhí sí tráth
ar a dteitheadh
sí ar cách ag
feitheamh i bhfad. Fada.